ik en wij
Ons dat is toch ‘ik en jij’
Ons dat zijn wij allebei
Maar ’t is nu zonder jou, alleen nog mij
Ga ik te ver, wat snap je niet
Bij hard lachen en verdriet
’t zijn de tranen die je zelf niet ziet
Waar was je dan, toen je dat zei
Was je er met je hoofd niet bij
Was je mijn teleurstelling allang voorbij
Je bent jezelf, wat ik daarvan vind
Is het niet dat de angst het bindt
Terug bij af en altijd never mind
Geplaatst in de categorie: woede