Hartenkreten

hartenkreet (nr. 30.347):

Zonder hem

Als stille getuigen stonden de bloemen
en verjaardagkaarten op de tafel
Och, het was een drukke dag geweest
maar het had niet gevoeld als een feest

Vorig jaar toen haar man nog leefde en
hij haar koffie en een ontbijtje bracht.
En zijn warme lippen in een liefdevolle
zoen….maar ja, dat was verleden , dat
was toen.

Och ze kwam de dagen wel door, ze hield
zichzelf bezig…maar alle dagen deed ze
hetzelfde leek het wel. om van de avonden
en nachten maar niet te spreken.
Die leeg en eindeloos bleken.

Wat miste ze zijn armen om haar heen en
ze was boos op die verdrietig lange dagen
Op die eenzame nachten….ze huilde stil
het had immers geen zin om te klagen ?

Eindelijk hadden ze tijd gehad voor elkaar
Na een leven van werken en sparen zodat
hun kinderen het maar beter zouden
hebben …dat was gelukt en plots was hij er
niet meer.

God, wat deed dat zeer. Al die mooie plannen
van samen genieten, in duigen gevallen…
Ze deed de televisie aan en realiseerde zich
zó zou het voortaan zijn….zo zou het gaan.

Neen, zonder hem was het niets meer aan.