Als late liefde
Is het zo
dat jij mijn verslaving bent
en ik tracht te minderen
maar het steeds meer wordt
dat het mijn huid naar binnentrekt
bloed doet branden
gevangen in een vreemd verlangen
als een bij rond honingraad
en is het zo
dat er geen feitelijke reden is
waarom jij mijn adem beneemt
en in alle onbekendheid
zo bekend in mijn gedachten ligt
de kuil in de matras met warmte vult
ook al tast ik in het duister van dwaling
of is het zo
dat ik even in evenwicht ben
niet verklarend naar het onverklaarbare
geen woorden hoef te zoeken
enkel en alleen in windstilte mag schuilen
omdat de nerven van jouw leven
soms zo naadloos sluiten op mijn organen
Geplaatst in de categorie: emoties