Hartenkreten

hartenkreet (nr. 30.693):

HOUVAST

Op de woeste zee van het leven
al uitkijkend en hopend zwemmen
moeizaam tegen waterbergen stijgen
daarbij steeds weer neervallen
tenslotte vertoont zich een hechte klip
geeft nieuwe moed en veilig oponthoud

de sterke rots is vol belofte
van trouw en sterke bescherming
stervend schuim spoelt tussen de blokken
baart behouden rust - lijdzaam afwachten
maar
boze rollers duwen je hardvochtig
tegen de onwrikbare stenen
kneuzen ribben of maken wonden

liever over de hoge golven
voortgaan met een dansgrage boei
onder een bespatte kleppervlag
die onzeker orkaan wil tarten
geloof en overgave bevestigt
aan Hetgeen onzichtbaar omringt
't Enige wat steeds was en zal zijn.