bloedmooie wervelstorm
Woest komt ze langs je stormen
Haar lange haren vliegen om haar hoofd als
de wind die de bladeren van
takjes af wil rukken
Hoed je, ze
buldert recht op je af met
lange, enorm lange benen (eindeloos lang)
die zo snel gaan dat ze wazig worden
Elke jongen die een poging waagt
wordt onder de voet gelopen door
deze bloedmooie wervelstorm
’t valt niet te begrijpen,
hoe ze het vol houdt,
een wilde rivier nabootsend
die bijna uit zijn oevers treedt
want haar benen zijn net draaikolken
Ren met haar mee, jongen,
maar ik verzeker je,
dat je binnen de kortste keren
de bocht uit vliegt.
Geplaatst in de categorie: liefde