Ik blijf je missen
Warme tranen rollen
stil langs m’n gezicht,
ogen raken opgezwollen,
verdriet drukt als een zwaargewicht
Dik zes jaar is het nu geleden
dat jij zo plotseling verdween,
heel onverwacht naar de dood gegleden,
en zo geruisloos als ik je nu beween
Vaak mijmer ik over vroegere tijden,
jij warm, veelzijdig, immer luisterend oor,
mooie momenten die me nog steeds verblijden
en kracht geven voor nu want het leven gaat door
Toch wil dat vanavond maar niet lukken,
en door waterlanders geheel overmand,
geef ik toe zonder onderdrukken
aan de pijn van voorbije vader-dochter band.
Geplaatst in de categorie: overlijden