"NIKS"
...Ik wil écht,
zo vréselijk graag,
de moeder blijven
van onze zonen.
Ik wil af en toe,
met heel m'n hart,
héél éven vergeten
dat ze niet mijn huis bewonen.
Ik wilde dat jíj,
bijna twee jaar verder,
voor deze feiten
iets meer sympathie zou tonen.
Maar ik hèb denk ik
NIKS te willen
en met smeken en huilen,
zal jouw begrip er ook nooit komen!
Geplaatst in de categorie: verdriet