Met huilende mond
Zij keek mij zonder ogen aan
en zag welhaast door mij heen
Haar ogenlicht leek uitgegaan
Inwendig dood, zo het scheen
Lege blikken zagen door mij,
als van een onbestaand mens
In hemdje met jeans, als kledij
uitte zij haar zwijgende wens
Stille woorden, zonder klank
zweefden uit haar droge keel
Dan week ze van de mistbank
haar blikken nog even irreëel
Ze keek mij zonder ogen aan,
of geen van ons twee bestond
Innerlijk had ik haar verstaan
stille ogen en huilende mond
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 21 mei 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet