Valse hoop
Eenzaam staar ik uit het raam,
zachtjes fluister ik je naam.
Elke traan is waarheid, dat moet je weten,
ik kan je nooit meer vergeten.
Waarom was ik bang je kwijt te raken?
Waarom probeerde ik elke minuut over je te waken?
Van jou houd ik echt,
heb ik het niet vaak genoeg gezegd?
Je gaf me hoop, dat was genoeg,
maar het was valse hoop, die ik met me mee droeg.
Je was helemaal niet van mij,
we hadden niks, dus je was vrij...
Het heeft zo moeten zijn,
maar je laat me wel achter met een ondraaglijke pijn.
Ik zal altijd voor je open staan,
ik moet verder, dit was mijn laatste traan.
Geplaatst in de categorie: liefde