Revanche
Dichter zijn binnen de landsgrenzen van Nederland is
dubbel zo zwaar, zoveel felle kleuren kan men in dit
grijze, afgestompte niet verdragen, India ligt ver weg,
maar ooit zal er een opbloei komen, zal men aan mij
terugdenken, die dan zal zwijgen als een gouden beeld,
een verstoten heks in een bos vol heilzame kruiden en
geheime tekens. De bellen zullen nog rinkelen aan mijn
gekleurde rokken, ik sticht nog steeds brand in de
harten die mij zien, stapelgek maak ik hen, in een
piramide van bergkristal verstop ik mij. Koop maar
een melkkoe of een tweede auto, laat de goden maar
met rust, laat mij maar Isis zijn, meer god dan mens,
jullie hebben Van Gogh ook maar lelijk weggejaagd met
jullie sombere kijk op het leven, mooi dat hij gek
werd van het vrolijke geel, beter dat dan jullie.
Geplaatst in de categorie: woede