gemis
als kind geplaatst
van tehuis naar tehuis
rusteloos en
nergens thuis
geen eigen kamer
maar een plek
slapen in een groote zaal
was voor mij
heel normaal
lopen naar school
ging in een rij
zo ook weer terug
dus nooit even vrij
weer naar ,te,huis
naar jouw groep
nooit spelen voor
de deur op de stoep
geen eigen plekje
om even te huilen
of zomaar even weg te schuilen
dagelijkse rituelen
waren harteloos
dat kon mij niet schelen
hechten aan mens of materiaal
was niet goed
eerder fataal
immers je ging er
toch weer weg
naar een ander tehuis
weet weer heg nog steg
verdrietjes worden dan
alsmaar groter
maar niemand die dat ziet
je bent immers een tehuis koter
wordt aangekeken met de nek
en gevreesd voor een grote bek
zonder je te leren kennen
de rug toe keren
en weg rennen
zo oneerlijk als het is
weet alleen ik
wat ik mis
nooit gekregen
altijd gezwegen
moederliefde willen we allemaal
maar helaas ging de drank
met die van mij aan de haal.
Geplaatst in de categorie: familie