Weggelopen
WEGGELOPEN
Op een bankje in een park hing zij
als een ongelukkig hoopje verdriet
Ineengedoken en de wanhoop nabij
huilde zij in het nachtelijke gebied
Van huis weggelopen tegen vijven
na onenigheden met haar pa en ma
Ze wilde ze in een briefje schrijven
dat pa moest blijven uit haar beha
Haast elke avond kwam pa boven
vooraleer zij in bed stappen wilde
Beminde hij haar beide tepelhoven
en stopte haar mond waar zij gilde
Altijd weer die grote vaderhanden
aan haar lijf onder haar nachtjapon
Zelfs onder haar maandverband en
dan fluisterde hij: Mijn honnepon
Moeder wilde totaal niets geloven
toen zij haar dit uiteenzetten wilde
Dat haar vader haar eer wou roven
maar ma riep: Zwijg! En zij gilde
Ze was wenend ‘t huis uitgevlucht
was in donker door regens gegaan
‘t Slachtoffer van haar pa’s ontucht
schreide zacht haar eenzame traan
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 10 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet