BLADEREN

Ik blader in mijn herinnering
probeer alles weer te weten
stel direct ook vragen
het is niet alleen hoe of wat

ik graaf in mijn belevenissen
spit ze soms weer onder
geef zelfs antwoorden
op vragen nooit gesteld

wie ben ik, wat is er van mij geworden?
hoe ben ik alles doorgerold?
is het leven wel gewillig?
of stribbel ik steeds tegen

hier moet ik even bij stil gaan staan
deze indruk moet ik verwerken
wat voel ik een verdriet
dit heeft mij diep aangegrepen

deze fout had ik niet moeten maken
zal ik deze bladzijde overslaan
die foto breekt mijn hart in tweeën
dit was dus niet de juiste weg

heb ik wel aandacht genoeg gegeven?
heb ik voor het leven diep gekwetst?
was de tweespalt in mijn leven
niet beter te bestrijden geweest

nu heb ik de juiste woorden
toen juist ook weer niet
hier zie ik de lach en daar de snik
heb ik wonden, die ik steeds weer lik?

wat was dat fijn en goed geleefd
wat was de liefde toch intens
daar voel ik mij een ander mens
hier heb ik alles wat ik wens

bij deze bladzijde wil ik verder gaan
toch moet ik er bij stil gaan staan
ik moet er nu doorheen
let wel, dat ik het nu ook meen

die woorden toen gesproken
zijn door de tijd gemangeld en gebroken
de uitleg is nooit goed geweest
omdat je voor je mening vreest

terug is er nooit meer geweest
zwijgen leek steeds goed en gebeurt het meest
het vinden van het juiste woord
wordt vaak in de kiem gesmoord

door verdriet, kwaadheid en nijd
ontstond al altijd grote strijd
nu op dit blad een kindje staat
meet ik tòch met een andere maat

in de tijd is veel gebeurd en veel gedacht
hierdoor is al veel verzacht
alleen dat laatste stukje ergernis
wordt door de liefde een belevenis

want dat er altijd liefde was
dat wist iedereen, ook jij en ik
en nu het uitgesproken is
is alles weer hersteld en goed
gelukkig had ik eindelijk de moed