Voor Ingrid Jonker
Als dichteres was je groots en gevierd, ik mag
wel zeggen meer waard dan je prominente vader,
die prat ging op zijn politieke grootheid, maar
jou intussen onderwaardeerde en geen aandacht schonk.
Na je biografie en je biografische filmbeelden ben ik
volop in je gaan geloven, zoals ik in vele literaire
grootheden geloofde. Je had de zee uiteindelijk meer
lief dan het leven zelf, spijtig genoeg. Dat de zee
je poëtische lichaam heeft ingepikt, vergeef ik de
zee nooit. Je poëzie, okay, maar je lichaam, nee!
Het klinkt misschien gek, maar ik als dichter voel
mijn hart verscheurd als door een leeuw, ik mis je,
ieder woord van jou is mij heilig, ik lees je erfenis
met de grootst mogelijke aandacht en ik denk alleen
maar, lieve Ingrid, waarom, waarom was de dood je
liever dan het doodloze leven, de kans op geluk?
Ik weet het wel, maar ik wil je vasthouden!
Geplaatst in de categorie: liefde