1001 nacht...
Lieftallig zei je: ik kom je ontvoeren
Ik dacht, die man is ernstig over zijn toeren.
Me eindelijk verlossen van die benauwende sleur
Ik had zo mijn bedenking van, die stelt me weer teleur.
Tevens me koesteren als een prinsesje, een droom
Je maakte dat waar, zonder schroom.
Perplex stond ik uit pure verbazing
Ik kreeg een prachtige sprookjesring.
Net als de volle maan me steeds weer betoverde, imaginatie
Leven met jou is gewoon elke dag en nacht magie.
Geloven in een vertelseltje, leek me niet echt van kracht
Nu beken ik kleur als koningin van 1001 nacht.
Geplaatst in de categorie: bedankt
Mooi beschreven hoor!