Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.049):

Traan op het medaillon

Vanuit een diep dal staar ik omhoog
naar alle grauwe wolken voor de zon
Een traan ontsnapt dan aan mijn oog
bij ‘t openen van je kleine medaillon

Tussen ‘t grijs glijdt een zonnestraal
net of ze ontsnapt is aan ’t grote licht
Het straaltje licht lijkt schier illegaal
en is waarachtig exact op mij gericht

Dan zie ik jouw lach in ’t medaillon
net zo stralend als je toentertijd was
Zo je er toen uitzag in die nachtjapon
zie ik je nu achter ‘t ontspiegeld glas

Herinneringen borrelen mij omhoog
over liefde en afscheid op het perron
Van ons kussen onder die regenboog
vandaar die traan op jouw medaillon

---------------------------------------

Dit gedicht gaat niet over mijzelf, maar
't is een vroeger opdrachtgedicht van mij