Zelfacceptatie
Het is prima zo, ik ben een dichtende kluizenaar, die
gelukkig is in zijn afgelegen grot met schemerlicht.
Soms krijg ik bezoek van een zwervende beer, die enige
dagen blijft logeren, heel gezellig, met honingwijn.
De rest is toegift, waar ik extra dankbaar voor ben,
prachtige wandelingen met superrode vliegenzwammen.
Vrienden Rozenkruisers, de aangename leegte gaapt mij
aan, ik ben een slaappoes in de warme vensterbank
van mijn lucide dromen. Ook al klopt men tegen de ramen,
ik ben te moe om mijn ogen te openen en waarom zou ik
ook, want ik schiet van beeld naar beeld, anoniem, maar
vol hunkerend leven. Ongezien, maar blij. Ik ben ik en
gelukkig niemand anders.
Geplaatst in de categorie: individu
Zelfacceptatie 4.0 met 3 stemmen 
355
355
Geef je reactie op deze inzending: