haar stekels in haar hart

Ze zoch antwoorden van meesters.
Ze zocht antwoorden uit heilige boeken.
Oh ze bad nachtenlang tot haar Jezus om antwoorden.
Ze verlangde naar een antwoord.

Waar zijn toch haar geliefden gebleven?
Wat is ze naar haar dood?
Was ze een werkelijk goede vrouw
of was ze een slechte vrouw?

Waarom leed ze zo intens?
en waarom kwam er geen einde aan het lijden
zolang ze in dit tranendal van Eva was?
Waarom,waarom,waarom toch?

Niemand ook niet haar eigen hart gaf haar daar een antwoord op.
Haar leven moest ze doorbrengen in twijfels.
Als volwassen vrouw lag ze in de dorens
tot bloedens toe.
in de twijfels ;twijfels over haar zelf

terwijl hemelen over haar heen gingen.
En hemelen over haar heen verdwenen.
Vol moeilijke sterreconstellaties die ze niet kon begrijpen.
Vol tekens, vol kometen met staarten die ze niet kon duiden.

Uiteindelijk werd haar eigen geest een donkere nacht.
Haar ziel groeide vol met distels en stekels.
Uiteindelijk begreep ze dat de dood op alle vragen die ze had antwoord gaf.

Ze ging daarom haar eigen dood beminnen.
en daarom haar leven dat God haar tijdelijk schonk met liefde omarmen.
Ze ging nu liefdevol zorgen voor haar tijdelijke leven.
Haar pijnen omarmde ze.

Maar de stekels werden toch nog groter en gevaarlijker in haar hart.
De distels leken maar geen bloemen te krijgen.
Haar geest werd krankzinniger, zo voelde ze.

Haar bed troostte haar nog.
maar de lamp op tafel gaf steeds minder licht.
Haar brood werd zwaarder en niet meer te eten.
En er kwamen ratten wonen in haar huis.

Ze werd eenzamer en kon steeds moeilijker spreken.
Haar twijfels werden erger.
En de stekels in haar hart werden alsmaar pijnlijker.
Haar laatste vrienden hadden haar verlaten vreesde ze.

Haar laatste troost waren haar liefdesbrieven.
Maar ze kreeg daar geen antwoord meer op omdat ze zelf niet meer kon schrijven.
Het gebeente in haar handen was zo stijf geworden dat ze dat niet meer kon.

Uiteindelijk wist ze alleen nog maar op bed te liggen.
Alleen dan voelde ze God in haar hart.
en alleen maar als ze zoetjes aan sliep.
Zonder nog een wil te hebben.