Eens zo

De nachten waren leeg
en angsten dwaalden door mijn geest,
nu de port haar werking doet,
vind ik even weer wat rust
in lichaam en ziel,
maar jou kon ik toen niet vergeten,
want wij hielden van elkaar,
terwijl het lot weer bitter werd,
bitter van nieuwe verlangens.

Niets kon dit verzachten,
breekbaar en hemels.

Je ogen streelden als een bruine oase
de eenzame woestijn van mijn wezen
en in je overspelige armen vond ik vrede,
alsof ik nooit geboren was en eeuwig
bij jou sliep, tedere duivelin,

ver van de bewuste wereld.

Eens zo

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 965