een jaar
door
takken vol schimmen
mistige flarden
schijnt de nieuwe dag
haar lila licht
heeft de zon zich vergist
zie ik
door
schimmige takken
flarden van mist
alleen de nacht
die zich verschuilt
voor de werkelijkheid
een tak
zwaar en rijp
breekt
valt op de grond
mist mijn hart
rakelings
mijn god…….
hoor ik hem denken
waar ben ik
wat is er gebeurd
met mij
ben ik
ben ik vrij
eindelijk verlicht
de dag breekt open
de nacht verdwijnt
als mijn licht
zonovergoten
schijnt
en niets meer is
zoals het leek
slechts is
zoals het lijkt
Geplaatst in de categorie: heelal