Avondstilte.
Als de avond valt,
Wordt het stil om mij heen.
De vogels zwijgen...
De natuur houdt haar adem in.
Ik sluit mijn ogen.
Er klinkt een ijle melodie...
Een mondharmonika.
Zuiver en helder klinkt het in de avondlucht:
"Hoe zachtkens glij-ijdt ons bootje".
Mijn herinnering gaat verder:
Ik zie je zitten,
Je kijkt me aan
Je speelt voor mij.
Je ogen lijken groen in het rose licht.
Je weet hoe diep je me raakt,
Ik wil me aan je voeten werpen
Mijn hoofd in je schoot verbergen.
Ik doe het niet...
Stil, wees stil, verbreek het niet.
Met een schok kom ik tot de werk'lijkheid.
Je bent er immers niet.
De melodie klinkt nog na...
Het gevoel blijft.
Gevoel van geluk.
Geluk van jou en van mij.
Inzender: A.Stik-Snijder, 19 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: liefde