Berekenend
Het frustreert om te ervaren
Te zien wat het mij doet
Dat mijn geloof in heel veel mensen
Die ik ooit eens heb ontmoet
Mijn oprechtheid doen beschamen
Mijn sceptisch zijn weer voedt
Ik ben gekwetst en niet zo´n beetje
Je blijft verlangen
Dat mensen zijn zoals je hoopt
Het doet zeer te constateren
Dat het telkens anders loopt
Je sluit een deur
Blindeert een raam
Gooit de toegang in het slot
Verdrukt de pijn, vergeet een naam
En voelt je lange tijd nog rot
Totdat je weer vertrouwen krijgt
Open staat voor weer een kans
Tot ook die verloren gaat
Wat schitterde heeft nu geen glans
Zo wil ik soms nog open staan
Tegen beter weten in
Op wilskracht er toch voor gaan
Met frisse tegenzin
Zie ook: http://gedichtenmetspeelsgemak.wordpress.com/
Schrijver: Hookie
Inzender: Henk Hoek, 24 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid