verdwalen
Schaduwen stromen voorbij
door de takken bladeren
Alsof ze op de aarde vergaderen
bruin rood op natte klei
Nevels hangen in de lucht
de herfst in al haar geuren
Takjes die langzaam verkleuren
breken in een zachte zucht
En mijn voeten nat en koud
laten me steeds verder verdwalen
Gedachten worden mooie verhalen
in dat wonderlijke woud
Geplaatst in de categorie: natuur