Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.495):

TE ZWAAR TE LICHT

Opzij van haar weegschaal
zat ‘t meisje ineengedoken
Trillend met ‘t gezicht vaal
leek ‘t meisje wel gebroken

In haar ogen blonk ’t zwart
als viel schaduw van de ziel
Had ze in feite wèl een hart
‘t voelde echter niet stabiel

Zwaarder leek zij vandaag
doch ze kon ’t niet geloven
Niets raakte in haar maag
toch ‘t gewicht naar boven

Eten ze moest het elke dag
almaar weer en veel te veel
Nochtans bij elke tegenslag
kwam niets door haar keel

Waarom, kind, eet je niet
vroeg men, zeer verontrust
Geen kende het trieste lied
van haar, ‘t prooi van lust

In feite besefte ze het niet
dat ze weer controle zocht
Dat zij niet at..uit verdriet
bij gebrek aan..ogenvocht

De bloem had hij gestolen
en daarbij haar levenslust
In haar bleef hij ronddolen,
wurgde haar gemoedsrust

Opzij van haar weegschaal
zat dit meisje zonder tranen
Nimmer eten, was haar taal
om zich gelukkig..te wanen