Een Schreeuw
Zij denken slechts van
zwart op wit,
tellen hun muntstukken
netjes in het gelid.
Maar het gevoel,
Ik schreeuw,
wat je voelt!
bij de kleur
van een ander licht.
Dat gaat over jou
over mij, over ons
over de identiteit
van ons eigen gedicht.
Dan spreek je niet
van geld, bezuinigingen,
van winst,
maar van de contouren
van een maatschappij
zonder een gezicht.
Geplaatst in de categorie: maatschappij