Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.619):

Honger

De honger eet mij op
speelt klavecimbel op mijn zenuwbanen
verleidt mij als een alfaman met Spaanse zwier

maar ik eet niet

want als ik eet krijg ik doorligwonden
van het slapen op vergeten zwachtels van oud zeer

krijg ik wintervoeten
van het waden door ijskelders van verdriet
kniehoog het wassend water van verbeten pijn
hoger nog de wanhoop van de onmacht

geen grens lag aan deze broze oevers
geen grondgebied waar ik schuilen kon
voor het vijandelijk heen en weer

En in dit geschonden vlees
brandt een heidens vuur
een historisch offensief
tegen de Salische wetten
van het voorouderlijk verbond

Neen eten doe ik niet
want daarin ben ik God gelijk
ik kan wat niemand kan
en geen natuurwet krijgt mij klein
en als ik zwak wordt fluister ik
kijk mama, zonder handen