IN STILTE HUILEN
In de stilte sliep een mens,
moe van het aards bestaan
Levend over zijn pijngrens
kon hij ’t leven amper aan
Grauwe wolken van smart
hingen om zijn droevig lijf
Door ’t leven niet verhard,
huilde hij al een uur of vijf
Donkere tijden, kil en stil
gleden onhoorbaar voorbij
Zonder onderling verschil
vierde het eenzaam hoogtij
In de stilte sliep een mens,
moe van ‘t aardse bestaan
Zijn pijnen waren immens
Hij kon zijn leven niet aan
Onder ritselen van ’t loof
op een windloos ogenblik
Verloor hij in elk ’t geloof
en weet je, die man was ik
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 25 november 2010
Geplaatst in de categorie: ex-liefde