in memoriam

groot waren zij, bonkig,
oprecht en puur
hun verweerde gezichten
vertelden van de natuur
ze waren niet van praten
ze grommelden maar wat

lopend, licht gebogen
langs veld en wallenkant
wisten ze van vogels, vissen
en van de gewassen op het land
met hun knuisten grof en groot
zetten zij het verdwaalde
eendenjong terug in de sloot

in eenvoud sleten ze hun dagen
ze konden niet zonder elkaar
toen de een zijn ogen sloot
viel de ander, het leven zwaar
en binnen de kortste tijd
ging ook hij heen
"voorgoed samen"
dit staat er op hun steen.

*een jeugdherinnering*

Schrijver: lijda, 2 december 2010

lijdazielemangmail.com

herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 7 stemmen 327