Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.701):

THUISVLUCHT

Een kille wind blies door de nacht
voor hem was ik óók ’t doelwit en
Louter strijdend met zwaartekracht
zag ik mijn leven nauwelijks zitten

Een zachte stem klonk in de nacht
gedragen door die stil zachte wind
Het was de mijne, ik kreunde zacht
doordat oud verdriet mij verblindt

Een droog blad dwarrelde omlaag
zwevend door de kille najaarswind
In mij brandde nog altijd die vraag
waarom ik immer smart ondervind

Een kille wind blies door de nacht
hij woei als de stervende die zucht
Hij sprak zachtjes, rust maar zacht
deze reis is namelijk je thuisvlucht