OPA 85 IN HET VERPLEEGTEHUIS
Het is me niet gelukt gewoon het lootje te leggen
wilde dat ik nog bij de tijd was om het duidelijk te zeggen
je hoort het ze fluisteren om je heen
aan Alzheimer ontkomt er toch géén één
zelf kan ik er niet zoveel van merken
voel me nog steeds één van de sterken
de dokter zie ik liever gaan dan komen
kijk uit de gesloten afdeling op heel mooie bomen
een gesprek kan ik al niet meer voeren
bij het eten is hulp en ik word aangekleed
er wordt heel veel tijd aan mij besteed
s´morgens dat wassen, dat doet me veel leed
dan komt er ook nog bezoek, dat wil ik niet
het is steeds weer of je ze de eerste keer ziet
herkennen, dat is er allang niet meer bij
een kwartiertje dat vind ik al lang, ik wil naar de gang
het zullen mijn kinderen wel weer zijn
ik ken ze niet en ze zeggen me niets
op hen ben ik van binnen heel erg kwaad
zij brachten me hier, dat is waarom ik ze haat
één ding kan ik me gelukkig nog herinneren
ik gaf aan de notaris een brief
beschreef, dat ik de dood zou verkiezen
als ik mijn waardigheid zou verliezen
naar mijn idee is het zeker zover
het moet nu ten uitvoer worden gebracht
op mijn grafsteen RUST ZACHT
zo had ik mijn snelle einde gedacht
Geplaatst in de categorie: overlijden