Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.812):

Distichon 32 Vlees en bloed (poëtica 17)

Wat raakt is niet volmaakt.
Een lichaam, niet het naakt.

Een tijdje geleden hield ik mij bezig met een boek van de Franse filosoof en sinoloog François Jullien. (Cette étrange idée du beau: Dat vreemde idee van het schone). Het distichon is bedoeld als een subjectieve samenvatting van het hoofdstuk Du Nu ou de la beauté (Over het Naakt of over de schoonheid). In diezelfde periode kwam ik een hele serie opvattingen tegen die hier zijdelings mee te maken hadden en die cirkelden rond ‘het onvolmaakte’. Te toevallig om hier niet even te vermelden:
- Het boek Ik niet van Joachim Fest, p. 272: (over de schilder Sternmann) ‘Ik wist dat hij meer hield van onregelmatige dan van symmetrische gelaatstrekken en dat hij de portretten van Goya altijd aantrekkelijker gevonden had dan die van die van Ingres.’ (levendig tegenover nietszeggend)
- Hella Jongerius, met haar tentoonstelling in Museum Boijmans Van Beuningen, die imperfecte dingen wil maken, met sporen van de maker, ambachtelijkheid enzovoorts. Gister, op 13 december 2010, viel een bezoekster over het kunstwerk Coloured Vases, veertig vazen vernield, grote schade, veel imperfectie!
- In het programma Discotabel ging de discussie over ‘perfectie’ tegenover ‘expressie’.
- De tweede cd van de Nigeriaanse zangeres ASA heet: Beautiful imperfections.
- In een woontijdschrift wordt Londen betiteld als Perfecte imperfectie.
- In een bespreking van een schilderij van Lucas Cranach de oudere: ‘Cranach laat met zijn ideaal gecomponeerde vrouw zien dat echte schoonheid alleen maar bestaat bij de gratie van dat ene vlekje dat de kunstenaar erin legt.’