Duister licht
De dagen hebben zoveel duisters in zich.
Nee, dat hebben ze niet, maar jij ziet het zo.
Je merkt het licht niet meer op en zo wel dan
is het te fel en doen je oren veel pijn door de
buitengeluiden, soms zelfs door vogelgeroep.
En je hart is een soort van pudding en je bent
verward, haalt allerlei gevoelens door elkaar,
wat mooi is, is nu teveel, wat lelijk is wordt
verschrikkelijk. En je verbleekt thuis op de
bank en niks stroomt, niks loopt, alleen de
klok die oorverdovend tikt en je verstopt
je hoofd onder een kussen, en je waakt
bleek en bent bang voor wat komen gaat
en denkt tegelijkertijd ook niet aan morgen,
je leeft bij het moment dat zwart is, dood-
Geplaatst in de categorie: ziekte