Hoe moeilijk het is...is
Met geen pen te beschrijven,
'n wir-war in m'n hoofd, onmacht, verdriet
en een oplossing zie ik niet.
Niemand kan mij helpen, ik vecht maar verdrink
in woorden, gedachten zelfs medelijden,
met jou en om mezelf.
Je kunt er meestal niks aan doen, maar vaak ook wel,
soms aardig, voor even...dan weer onherkenbaar in
boosheid gehuld.
We kunnen zó veel en bereiken zó weinig, praten helpt allang niet meer, daden dan...uit elkaar gaan!
Vandaag oké, morgen tekent hij niks, kop in de wind en bekijk 't maar!
's nachts uren wakker, storen elkaar, maken ruzie, vergieten tranen, vrijen dan maar?
Nee dit werkt niet meer, dag in dag uit, keer op keer!
Geplaatst in de categorie: verdriet