Naakt en wachtend
Ik slaap dag en nacht in de ruïne,
het denkbeeldige paleis dat ik zo graag
voor jou wil realiseren, de wijnkelders,
die ik het liefst tot het einde van ons
leven goed gevuld zie, shit!, ik gun je
absolute zorgeloosheid, maar vooral mij,
naakt en beminnend volgens je idealen.
Dat nu juist onze grootse liefde geen
bedding vindt, vooralsnog, snijdt mijn
toch al weke ziel dwars door midden, er
klopt niets meer in mijn hart als jij,
als nu juist jij mij ook gaat verlaten.
Ik ben doodsbenauwd, ook al zeg je dat
we nooit van elkaar kunnen scheiden, als
een heilige mantra herhalend, toch lig ik
wel een kwart jaar zonder jou en zonder
kleren en woning en voedsel
te verpieteren in afwachting en rillend
van de kou, het is de vraag of ik jou
nog eenmaal intens zal kunnen omarmen
of dat je een rode roos komt brengen.
Geplaatst in de categorie: liefde