tussen nu en nooit
de straat verraadt dat het achter je ligt
in het verhaal waar namen nooit kloppen
deur open en deur dicht
herinneringen vervliegen
als stof
in de lucht
waar het licht verdwijnt zonder spoor
daar vindt men zichzelf ooit
terug in linnen verwikkeld bergafwaarts
zonder vaart te minderen in de herinnering
van stof
aan voetstappen
je zei het al veel
eerder in een mijmering zonder
dat hoop of verlangen ons uitgeschakeld had
daar draagt het paard de doden mee
op de rug van het lijden schrijf
en sterf
tenminste probeer dat
het is ons leven
stap over je schaduwen
Inzender: marcus neuborg, 26 februari 2011
Geplaatst in de categorie: vriendschap