inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 33.553):

De Kamperbrug.

De nieuwe stad werd verbonden met de naakte brug.
Van de kale oever tot de stadspoort.
Oost en west,noord en zuid moest daarmee verbonden worden.
Maar het lukte de naakte brug niet.

De stad was er alleen maar gebouwd voor de huisvesting.
Haar stadswallen bestonden uit kantoren van ingezeept glaswerk.
Niemand hield van deze stad.
Ook niet haar foeilelijke nieuwbakken mensen.
En nog minder haar naakte brug.

Nooit vond er een verhaaltje plaats op haar brug.
Nooit luidden haar kerkklokken.
Want er was daar geen mens meer noch een geloof.
En de brug had ook geen lampen.

De brug verbond de ene oever met de andere.
Het was een geraamte van stalen draden gesponnen over de rivier.
Het stadsgezicht achter de brug was er een voor kooplieden.
Het trok de nieuwbakken mensen aan

Ver hier vandaan in de stad Kampen gebeurde er altijd iets van wonder op de brug.
En de kerkenmensen blijven er preken en zingen op hun brug.
En de vensters van God blijven er open

Worst, Bijbels, violen, dichtwerken, sprookjesboeken, kratten vol bier, gesels van tucht, ja met alles komt men over de Kamper brug.
De kamper brug hangend tussen kerken en gezindten, hangend over de zorgelijke stromen van de IJssel.

Diep onder de voet van Kampen zwemt nog de Kamper steur met de bel om haar hals.In de boezem van haar IJssel.
Wanneer ik over de brug van blik daar loop dan voel ik me verbonden met mijn moeder en mijn grootmoeder die daar vandaan komen.

Kampen de stad van rampen noemen ze haar.
De stad van schok,de stad ook van de zwart opgedirkte Johannes Calvijn met ingesnoerde witte kraag.
De stad waar op haar oude brug een standbeeld van Napoleon Bonaparte zag met jengelende katten eromheen.

De stad van echte Kamper leverworst.
En van Hendrika de soldatenpreekster.
Zacht ebt dat weg,nu is ze in de moderne tijd opgehangen door de nieuwe brug met gouden oplaadwielen.

Ik laat mijn blik nederig vallen op de IJssel.
Deze potloodgrijze waterstroom, krachtig en vol kolken stromend naar wat eens Schokland was.
De verre afkomst van mijn moeder haar familie komt daar vandaan.

De glans van kinder- en vrouwengezicht stroomt onder mijn voeten.
De IJssel, het sieraad van de Hanze en de levenschenkende stroom van Overijssel.
Alleen maar bruggen van koper, beelden en herinneringen hellen over deze rivier.

Uitmondend in het donkere ketelmeer.
Dit smartewater.
Vol vissen met smart.

Schrijver: cornil, 27 februari 2011


Geplaatst in de categorie: woonoord

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 218

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)