Verhoring

Ik heb iedere nacht gebeden,
de tranen zijn opgezogen door mijn kussen,
mijn bestaan is zo onzeker als het wirwarleven
van een rode mier in een hoop ellende. Ik ken de
wegen van de armoede maar al te goed, ook al doe
ik het als populaire schrijver niet slecht en zijn
er vele fans, die me graag eens willen knuffelen.
Ik weet dat het elk moment afgelopen kan zijn,
dat ik dakloos en zonder geld enkel nog de troost
van de Noordzee voor me heb, mezelf verslikkend
in het zoute water, wegzinkend als een baksteen.
De tijdelijke haat overwinnend. Rillend naakt.
Heine citerend. Krijsend omwille van mijn meest
geliefden! Mezelf vervloekend en toch de zwarte
diepte induikend, hopend op duikersziekte, als
de grootste gek op aarde, wenend, de tranen
vermengend met het koude zeewater, dodelijk
gewonde wolf, als een karaktervolle koning
opgezogen door de woeste, goddelijke zee.

Toch kom jij terug om mij daarvoor weg te sleuren.

Verhoring

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 266