Soms nog klein

Och ik heb mijn driewieler opzij gezet,
hij staat te pronken in de schuur,
een rode stoel en wat spinnenwebben,
ik werd wat ouder en vergat hem op den duur.

Als peuter veroverde ik de wereld,
ook al was 't maar het terras,
het kleine mierenvolkje en lieveheersbeestjes,
ik bleef niet klein en groeide al ras.

Mijn eerste grote fiets,
die staat er ook nog,
versleten en verroest,
zijn banden helemaal plat,
maar och, wat was ik fier toen ik hem had.

En weer veroverde ik de wereld
en ging nieuwsgierig op pad.
Politiek, sociologie, maatschappij, psychologie,
filosofie, sport, de krant , t.v.,
je gaat met het leven mee.

Nu ouder, grijzer en hopelijk wijzer
wil ik de wereld niet meer veroveren.
Ik kijk terug vol verwondering
naar het mierenvolkje en lieveheersbeestjes in het gras.

Mijn ogen zijn mijn lenzen,
mijn oren gespitst op elk natuurgeluid.
Ik reis nu naar de volle maan,
zwanger, rond en gezwollen,
die dichter bij onze aarde is komen staan.

En met mijn driewieler fiets ik
hand in hand op de rand van haar ronding
en kijk vol bewondering naar moeder aarde,
die ondanks wat het mensenvolk haar aandoet,
haar pracht van verre blijkbaar bewaarde.

Waar maken we ons druk om?
We zijn zo nietig in dit machtige heelal.
Wie vangt wie op in zijn val?

klein driewieler

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 409