eeuwige liefde (5)
De wind ligt stil, zonder te verhalen
De tijd verstrijkt, de uren worden dagen
weken, maanden, die overgaan in jaren
zwarte nachten, nare dromen
gevuld met pijn, verdriet, vervlogen hoop
zou ik hem ooit nog zien?
Het is nacht ik richt mijn blik naar boven
daar aan de hemel staat een volle maan
een vage stip komt dichterbij
dan vlieg je door het open raam
pakt mijn handen, vouwt ze open.
Je zegt:
de wind heeft toegefluisterd
dat jij veranderd bent, gegroeid
en daarom nu kom ik je halen
vlieg met me mee naar witte stranden.
Ik ben steeds van je blijven houden
kon niet vergeten, keek uit naar deze dag
wat al gegroeid is, kan niet meer verzanden
hou vast mijn handen, de tijd is aangebroken
vertel je met een warme lach.
telfort.nlGeplaatst in de categorie: afscheid
liefde 4.0 met 2 stemmen 
837
837
Geef je reactie op deze inzending:
De nare dromen beproeven je ziel en uiteindelijk komt je geliefde door een open venster.
Dit uiteindelijk terugkomen van je geliefde door een open raam aangekomen als een engel, je geliefde is misschien veranderd in een heilige engel, doet mij denken aan een kinderdroom van een meisje in de praktijk van de vroegere psychiater Alfred Adler waarin een meisje droomde dat haar geliefde overleden vader met vier benen en vier voeten geloof ik door haar open kinderkamervenster vloog om haar te troosten.
Ben bang dat wij als vurige minnaars tekort komen, het ware geluk mislopen, daar we te groots beminnen en daarom geen weerklank vinden.
Stort je anders maar geestelijk in mijn armen, je bent welkom!