Hartenkreten

hartenkreet (nr. 33.873):

De stilte sprak

En toen braakte hij
plots alles uit,
nam de benen,
smeet met de deur
vloekte tierend
Gewraakte woorden
kropen onder zijn huid.
De muren trilden,
schalden echo’s
van dit
naargeestige geluid.
Daarna sprak de stilte
ongemakkelijk,
ongebreideld
het was duidelijk
ze sprak luid.