Bedrogen
(voor Mirjam)
De tijd en het onzichtbare doet vervagen,
dat weet iedereen, stofwolken achterlaten
is een methode om te verdwijnen, maar
wat in mijn ziel is gebrandmerkt
laat zich niet bedotten.
Je hebt me heel wat moois voorgespiegeld,
ik geloofde erin als een naïef kind,
totdat je leugens wel heel bizar werden
en ik onraad ging voelen. Bitter, maar waar.
Ik onthulde je onoprechte liefde voor mij
en toen was je snel verdwenen, ontmaskerd
had je nog een laatste gemene troef,
de politie bellen, slachtoffer spelen,
ondertussen mij lekker verlaten.
Het is jouw karma, schat, je weet dat
je ooit hetzelfde wat je mij hebt aangedaan
zelf zult meemaken. Daar kun je donder op zeggen.
Weet dan dat je dan wel bij mij terecht kunt.
Geplaatst in de categorie: liefde