SLANK ZIJN
Verschrompeld zag haar jonge vel
omdat haar lichaam almaar kromp
Aan de gevolgen dacht zij geen tel
ze achtte zichzelf nog altijd plomp
Uitgedroogd verdorstte haar huid;
botten staken erachter duidelijk af
Iedere dag ging zij verder achteruit
daardoor stevende zij richting graf
Verleppen deed haar verharde vel
elastisch was ’t voor geen ene cent
Honger heerste bij haar, in elke cel
ik wil slank zijn bleef ’t argument
Gerimpeld zag haar zo bleke huid
geplooid aan haar, als oud gordijn
Zij bezag zichzelf in het winkelruit
en wou nòg een ietsje slanker zijn
Verschrompeld zag haar jonge vel
slanker dan slank werd zij, beslist
Opgevolgd had zij haar eigen bevel
nu lag zij, superslank..in haar kist
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/
Schrijver: Ton Rijkers, 10 april 2011
Geplaatst in de categorie: lichaam
Ik heb echter enkele dames/meisjes geholpen/bijgestaan in hun strijd tegen anorexia en ik weet dus wel degelijk waar ik over spreek.
Ik ben ook erg begaan met hen die in zulk een vreselijke situatie verkeren.
Het gedicht is bedoeld voor meisjes die aan het begin van deze vreselijk ziekte staan en nog het gevoel hebben dat zij mooier worden door het 'niet eten'.
Om hen de ogen een beetje te openen wilde ik hen de andere zijde, de harde waarheid, tonen.
Ik hoop dat je oordeel na het lezen van mijn uitleg wat milder is geworden.