Hartenkreten

hartenkreet (nr. 34.042):

Jouw stille heengaan...

Heel zacht streel ik jouw zilverwitte haren
die een paar maanden geleden
nog zo vol grijs waren.
Jouw ogen zijn stil gesloten
en jouw mond ligt tandloos open.

Traag gaat jouw ademhaling
soms reutelend op en neer
en prevel je onverstaanbare woorden
misschien dat je ons toch nog hoorde.

Ik fluister in je oor
hoeveel ik van je houd
en hopelijk dringt het tot je door.
Je hand voelt zo levenloos koud,
een traan op het witte laken.

De wereld rondom ons
kan ons even niet meer raken,
het gaat nu tussen jou en mij
'vergeef het mij', 'vergeef het jou',
en laat je zacht door engelenvleugels dragen.

Het is om mijn niet kunnen
dat ik nu verdriet,
mijn menselijk ego dat mij zo verried.
Heel zacht streel ik weer jouw zilverwitte haren.

Schrijver: Katty, 16 april 2011

Geplaatst in de categorie: overlijden

moeder

4.0 met 25 stemmen

1.468

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Hendrik Klaassens
Datum:: 1 juni 2011; Een ontroerend gedicht over het sterven van iemand waar je zielsveel om geeft. Liefde en verdriet zijn nauw met elkaar verweven. Een indringende beschrijving van de laatste ogenblikken die je met diegene deelde; als lezer kun je het tafereel duidelijk voor je zien.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 28 april 2011; Wat heb je dit mooi verwoord, een immens verdriet, maar heel schoon verwoord. Je bent een levende engel! Ik hoop dat alle engelen zich rondom jou scharen, want je pure liefde is uniek!

Geef je reactie op deze inzending: