Straatpoëzie

Met een mobiele telefoon
belde ik mijn vader
omdat hij 73 geworden was
nee, ik kan niet komen omdat
je weet wel die krater in mijn ziel
die ik nog niet gedicht heb
laten we haar naam niet noemen
die komt me de keel uit
hij begreep me

hij heeft me nooit geleerd dat de liefde illusie is
is zelf een illusionist
kent gek genoeg wel de pijn die liefde schenkt
anders snapte hij me nu niet
wil met mij godverdomme vloeken

terwijl we proberen wat te kletsen
komt er een traumahelicopter boven mij hangen
en worden wij danig gestoord in ons gesprek
'ze komen me halen' zeg ik nog
'voor geestelijke trauma's!'
hij lacht wat hangt op ik minder
als ik zie dat er werkelijk

kinderen verdrinken.

Straatpoëzie verbitterd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 303