GEBROKEN LEVENSDRAAD
Kraaien bij het ochtendgloren
‘t laat mij, mij eenzaam voelen
Tranen lieten vele diepe sporen
die mij nog altijd overspoelen
Tranen al bij de morgenstond
om die gegaan is, te betreuren
Haar lichaam zakte in de grond
onder bloemen die teer geuren
Stilte beheerste de nieuwe dag
’t hanenkraaien klonk zo schril
De dag die zij niet beleven mag
naar men zei was dit Gods wil
Hoor die haan bij de dageraad
hij roept de dag, zonder staken
Mijn schat, zonder levensdraad,
zal helaas niet meer..ontwaken
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/
Schrijver: Ton Rijkers, 23 april 2011
Geplaatst in de categorie: overlijden