Afscheid
Er was die lege stoel
sinds jij bent weggegaan.
Ik kon er niet meer tegen,
ik heb hem weggedaan.
Wat heeft het eigenlijk voor zin,
ik weet het al te goed,
maar ‘k denk zo bij mijzelf
dat ik toch leven moet.
Jij vult mijn leven,
zo het vroeger was.
Met dagen vol geluk en vrolijkheid,
als was het gisteren pas.
Houd ik mijzelf nu voor de mal,
ik denk het niet, het is zelfs goed!
'k Blijf naar die lege plek niet staren,
langzaam worden bittere tranen zoet.
Inzender: A.Stik-Snijder, 4 mei 2011
Geplaatst in de categorie: afscheid