Zeefloos
Door mijn psychische toestand
kan ik indrukken van buitenaf niet
goed verwerken, ik heb zogezegd geen
zeef waardoor het wegglijdt, dus schrijf
ik uit noodzaak de onverwerkte indrukken weg.
Dat noemt men ook wel schrijverschap.
Zelf ervaar ik het als een handicap en brouw
ik ermee wat ik kan. Vooral mensen die me in
de steek laten, kunnen heel diepe wonden slaan.
Het is niet zozeer de verlatingsangst, maar
juist het verlaten worden op zich dat me
de strop omdoet. Als ze daarna ook nog
eens toenadering gaan zoeken, raakt
mijn zeef compleet verstopt.
Dat noemt men ook wel borderline.
Of simpelweg intens verdriet
om de gedoemde eenzaamheid.
Geplaatst in de categorie: verdriet
maar ik wil niet je verdriet erom kleineren, begrijp me goed.
mooi verwoord, je hebt lef.