MASKER DER LACH
Levendig dartelde zij rond
onder de warme zomerzon
Wat zij van het leven vond
bleek op ’t donkere perron
Vrolijk op deze mooie dag
lachte zij met vriendinnen
Edoch hoe zij het leven zag
wist zij alleen..van binnen
Monter straalde zij steeds
bij de meisjes van de stad
Levenslustig leek..zij reeds
als zij de hangplek betrad
Opgewekt lachte zij, daar
zolang ieder haar zien kon
’s Nachts, zo ontroostbaar
dook zij van ’t stil perron
Levendig dartelde zij rond
achter de schijn van de lach
Over pijn hield ze de mond
tot op ‘t einde, die ene dag
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/
Schrijver: Ton Rijkers, 17 juni 2011
Geplaatst in de categorie: verdriet