klok
het zijn de zielige zielenpoten die
altijd zeiken en alsmaar door blijven
gaan met zielig huilen en zuigen deze
wereld leeg van het lieve liefste woord
alleen geschreven woorden niks
waard staar richting de muur van
gestorven poëzie gelikt gif en
sterf zachtjes langzaam aan
vergeten doet men nooit
haat is altijd voltooit verleden
zinsontleding nog geen lichaamsdelen
wat plakt aan dit zwaard van waarheid
vaarwel tot dan is geen afscheid
dacht dat dit beter zou maken mens
maar alles blijf en niks is meer
als het mes waarmee ik jouw strot
doorsnijd
geweld is soms geoorloofd
omdat schuld gemaakt is
uit een belofte
belofte maakt schuld
wie nu niet bang is
sterft
Geplaatst in de categorie: individu