ALLES

Wat ging er door mij heen
toen ik zei “Bedankt voor … alles”?
Ik zou je graag precies bewijzen
wat het in mij was dat riep,
maar de zee van associaties,
waarover mijn bewustzijn golfde,
was te diep.

Oppervlakkig gehoord was ik je dankbaar
voor twee mooie jaren bij ons koor,
dat jij met veel inzet en creativiteit
tot bewogen prestaties hebt geleid,
met name voor mij als tenor
steeds een toontje hoger.

De onderstroom van jouw aanwezigheid
sleurde mij mee en beurde mij op,
liet mij zenuwpijn vergeten, heelde diepe wonden.
Ik zal niet liegen, je hebt een vriend,
dat heb ik steeds geweten,
maar gelukkig pas nadat jouw stem en liedjes
mijn ziel met die van jou verbonden.

Dat je alles voor me bent,
zou niet waar zijn, een drijvende trofee van blik;
da’s banaal, cliché, versierderstaal, bedrog.
Vergeet nooit: de wereld, het leven en de liefde
zijn veel groter nog dan jij en ik.
Maar waarom zei ik het dan tóch?

Ik vroeg je niets, maar was dankbaar,
en zal ook altijd dankbaar zijn,
voor ieder moment in jouw aanwezigheid
en voor de pijn op alle dagen
dat ik besef, ik ben je kwijt.

bijenkorf imker bezige

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 385